پساساختارگرایی جنبشی است که با موجی از تفکر روشنفکران و اندیشمندان فرانسوی سالهای پس از جنگ جهانی دوم به ویژه پس از دهه ۱۹۶۰ گره خورده است که معدودی از آنها خود را پساساختارگرا نامیده اند؛ اندیشمندانی همچون ژاک دریدا، ژولیا کریستوا، رولان بارت، ژیل دلوز، فلیکس گاتاری و میشل فوکو. پساساختارگرایان تمامی حوزه های دانش- تاریخ، فلسفه، سیاست، جامعه شناسی، مردم شناسی، ادبیات، روان شناسی و... - را متنی یا بافتاری (Textual) می دانستند.