در این که در جامعه امروز خشونت بالاست شکی نیست. اما نکته اینجاست که القای اینکه "چون جامعه خشن است، پس عاطفی نباش"، خود به خشونت بیشتر منجر می‌شود. هدف من این است که این خشونت پنهان و طبیعی جلوه دادن "واقعیت خشن جامعه" را بدیهی زدایی کنم. فضای فیزیکی و روانی جامعه می‌تواند تاییدکننده، محافظت کننده، و توسعه دهنده عواطف انسانی و نه کنترل کننده آن باشد. مثال‌های مختلفی در فرامین والدی، پندهای تربیتی، آموزش‌های مدیریتی و روانشناسانه و زندگی روزمره وجود دارد که به سرکوب عاطفه، گسترش خشونت و درنهایت کنترل بدن‌ها منجر می‌شود که در این یادداشت کوتاه به چند مثال و فرایند مذکور و شواهد نظری آن می‌پردازم.